kląć ordynarnie

См. также в других словарях:

• kląć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Va, klnę, klnie, klnij, klął, klęli {{/stl 8}}{{stl 7}} w zdenerwowaniu, w złości, bądź z przyzwyczajenia używać wyrazów obelżywych, wulgarnych, przekleństw, przeklinać kogoś lub coś, wymyślać, złorzeczyć, obrażać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ordynarnie — ordynarnieej przysłów. od ordynarny a) w zn. 1: Odzywać się, odnosić się do kogoś ordynarnie. Zachować się ordynarnie. Kląć, wyrażać się ordynarnie. b) w zn. 2: Ubierać się ordynarnie. Ordynarnie wykonana sztukateria …   Słownik języka polskiego

• kląć — ndk Xc, klnę, klniesz, klnij, klął, klęła, klęli «używać wyrazów obelżywych, zwykle w zdenerwowaniu, w złości na kogoś lub coś; złorzeczyć, wymyślać» Kląć brzydko, ordynarnie, straszliwie, szpetnie. Klął na złą pogodę. Złościł się i klął przez… …   Słownik języka polskiego

• dorożkarz — m II, DB. a, lm M. e, DB. y «właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów» Warszawski dorożkarz. ◊ Kląć, wymyślać jak dorożkarz «kląć ordynarnie, używać dosadnych, niewybrednych słów, wymyślać komuś» …   Słownik języka polskiego

• dorożkarz — Kląć, wymyślać jak dorożkarz, jak szewc «kląć, wymyślać komuś ordynarnie, używając dosadnych, niewybrednych słów»: Mała Ewa pali, wącha z chłopakami klej, klnie jak szewc. DzPol 5 6/1998 …   Słownik frazeologiczny